Zelf (en) Vertrouwen
Ik zit. Op een kussen, mijn benen gevouwen. Mijn linkerknie raakt de grond niet, het bovenbeen tintelt wat van stagnerende bloedstroom, mijn rug krampt en kraakt. Adem, op en neer, zacht en strak, in en uit. Niet daar zo zitten, het vroege opstaan, of mijn stem niet gebruiken is de oefening, maar het verduren van alle ongemak is nu mijn oefening. Ik raak telkens vertrouwder met mijn systeem en hoe het doorwerkt in mijn lijf, mijn gedachten en gevoelens. Ik weet dat dit zitten
